Donderdagmiddag 5 januari 2017, na het schoonmaken van alle vogelnestkastjes aan de Dieselweg in Junne, wilden Machteld en ik nog even zien of de Bosuil op het Laar er nog zat. Helaas was de Bosuil op dat moment niet aanwezig.
Omdat wij alle twee benieuwd waren naar de voortgang van de inrichting van de zuidelijke Vechtoever bij Ommen, wilden we nog even kijken bij Camping de Koeksebelt. De geplande nevengeul, welke grotendeels wordt aangelegd op het terrein van Camping de Koeksebelt, ziet er prachtig uit! Wij waren aangenaam verrast. Men is zelfs al begonnen met het bouwen van twee bruggen zodat het eiland “De Koeksebelt” straks bereikbaar blijft.
Het geheel ziet er allemaal prachtig uit en dus werden we gedreven het terrein over te lopen tot aan de Vechtoever. Dat bleek een goed plan want al wandelend langs de oever was hij daar opeens: de Visotter. Voor mij de eerste waarneming van de Visotter in het wild en voor Machteld de tweede Visotterwaarneming sinds 40 jaar.
Een geweldige waarneming want het waarnemen van een Visotter in het wild is een unicum! De kans om een Visotter te zien is zeer gering omdat Visotters een groot leefgebied hebben van vele strekkende kilometers. Het is een waarneming die absoluut niet te plannen is!
Zonder verrekijker had ik al ontdekt dat het deze keer geen Beverrat, noch een Muskusrat was die daar aan de rechteroever van de Vecht zwom. De sierlijke bewegingen, wow! Het koppie boven water en af en toe even onderduiken: het gestroomlijnde lijf, het gracieuze zwemmen: het was overduidelijk de Visotter. Machteld had “onze Otter” ondertussen in beeld met haar verrekijker en even later ik ook toen de Visotter ons nog meer kijktijd gaf door naar de overkant van de rivier te zwemmen! Af en toe even onderduiken om vervolgens met sierlijke bewegingen te verdwijnen achter de vegetatie. Het was toen al schemerig maar voor ons tweeën kon de dag niet meer stuk!
Machteld Oudshoorn en Ella Roelfs-Rijzebol
- Details
Klik hier voor het volledige artikel met foto's van ottersporen langs de Vecht
Langs de Poppenallee in Dalfsen is een dode otter gevonden. Het beestje is vermoedelijk doodgereden. "Op de Poppenallee is een plek waar de otters de dijk richting de Vecht oversteken", vertelt ecoloog en otterspeurder Vincent Martens aan RTV Oost.
Volgens de Martens zitten er sinds een jaar of vijf een aantal otters in Dalfsen. "We zijn erachter gekomen dat de beesten via de weteringen hun weg terug vinden, helemaal naar Zwolle." Waarschijnlijk is het beestje doodgereden. "Het is natuurlijk slecht nieuws dat er een otter wordt doodgereden, zoveel zijn er niet in Nederland", zegt de ecoloog. Volgens Martens zijn er volgens de laatste schatting van Wageningen Environmental Research ongeveer 175 otters in Nederland. "Elk jaar worden er zo'n 35 tot 40 doodgereden, dat is ongeveer 30 procent." De dode otter wordt waarschijnlijk naar Wageningen gebracht en gebruikt voor onderzoek.
Bron: VechtdalCentraal 21-12-2016
- Details
De geheimzinnige Bosuil leeft vooral ’s nachts. Zij kunnen prima zien in het donker. Uilen draaien niet met hun oogbollen maar ze zijn in staat hun flexibele hals bijna rond te draaien: vandaar dat ze de hele omgeving heel snel in beeld hebben!
De Bosuil komt voor in Europa en in Azië. Maar de populaties van beide continenten zijn van elkaar gescheiden door onbezet gebied!
De belangrijkste biotoop van de Bosuil zijn loofbossen met vooral oude bomen. De bomen gebruiken ze als uitkijkpost en, als er een gat in zit, om in te broeden. De Bosuil broedt al vroeg: ze beginnen al te broeden in februari. Het kapseizoen mag doorgaan tot 15 maart: dat is heel erg jammer voor diverse soorten vogels. Bosuilen en Raven kunnen hier de dupe van worden, als er geen aandacht aan wordt geschonken door de opdrachtgevers van de diverse natuurgebieden. Gelukkig zijn er ook natuurbeheerders die hier rekening mee houden.
- Details
Helaas raken er nog veel vogels verstrikt in prikkeldraad. Op de tweede Pinksterdag vonden Machteld en ik nog een klein “restje” Kerkuil! Doodsoorzaak: verstrikt in prikkeldraad gebruikt als afscheiding van een weiland. Helaas wordt er, naar onze mening, volkomen zinloos, regelmatig prikkeldraad gebruikt als afscheiding van een snelweg of als scheiding tussen weilanden. Hierdoor komen jaarlijks ook veel vogels om: veel TE veel.
Bij onze vondst waren er nog een paar grotere veren en een flink stuk huid met veertjes zichtbaar, waaruit we konden opmaken dat deze Kerkuil te veel huid verloren had om een dergelijk incident te overleven. We hebben getracht het restje uil los te rukken, maar helaas zat een klein deel overblijfstel veel te vast en moesten we een pluk laten zitten. Nu maar hopen dat dit geen Kerkuil is met een nest, want die kans is natuurlijk groot.
- Details