Dankzij de monitoring van de visotter weet de zoogdierenwerkgroep CaLutra hoe het gaat met de visotter in Nederland.
CaLutra genoemd naar BEVER ( Castor fiber ) en OTTER ( Lutra lutra ).
Het hoofddoel van CaLutra is het beschermen van de bever en de visotter.
CaLutra heeft al jaren een goed lopend netwerk van vrijwilligers om de groeiende verspreiding van de otter in kaart te brengen en in de gaten te houden.
Machteld Oudshoorn en ik speuren ook ieder jaar naar sporen van de visotter voor CaLutra. De locaties waar we sporen vinden zenden we naar deze organisatie. Alle vrijwilligers hebben een door CaLutra vastgesteld gebied om te monitoren, zo monitoren wij “ons” gebied langs de Regge. Dit is een prachtig gebied en daarom vindt de regio coördinator van afdeling Overijssel, Johan Spinder, het heerlijk af en toe met ons mee te lopen langs “onze” route.
Machteld en Johan speuren naar sporen.
Het doel is het monitoren van de visotter en hun sporen: voetprint, ottergeil, spraint, krabhoop, glijbaan, wissels maar het liefst zien we ze natuurlijk zwemmen in de Regge of lopend langs de oever: visotters kunnen zich namelijk goed bewegen op het land. Machteld en ik waren hier al eens getuige van en we kunnen u vertellen dat ze heel snel zijn als ze over het vaste land lopen.
Wij vonden deze keer een aantal spraints, weinig voetprints omdat de regen ze had weggevaagd, een aantal wissels en een paar glijbaantjes. Maar wat zagen wij tot onze grote verbazing en verrassing in levende lijve tijdens onze speurtocht naar de visotter op deze bewolkte dag in november? Een bever!
Bever.
Dit hadden wij dus nooit verwacht en het was tevens de allereerste keer dat wij de bever tegenkwamen in “ons” telgebied. Ook Johan Spinder was zeer verrast en blij dat hij dit moment kon meemaken. De bever lag, doodstil, vlak bij ons zodat ik hem goed kon fotograferen en filmen met mijn mobieltje. Het was net alsof hij in de Regge was neergelegd door iemand: zo roerloos lag hij daar! En wij: wij bleven net zo roerloos staan! Wat een geweldige, totaal onverwachte waarneming.
Maar na een paar minuten had de bever klaarblijkelijk genoeg van onze belangstelling: hij sloeg opeens fors met zijn brede staart op het water en dook zo snel als hij kon onder, ons achterlatend met een brede glimlach op ons gezicht.
Onderduiken…
Verhaal: Ella Roelfs-Rijzebol.
Fotografie: Machteld Oudshoorn en Ella Roelfs-Rijzebol