Ondertussen heb ik voor de derde keer sporen heb gevonden van de Visotter,  sinds februari 2012. De eerste keer was ik samen met Arend Spijker sporen aan het zoeken.  Niet speciaal van de Visotter maar sporen van alles wat we maar konden ontdekken in de natuur. Toen vonden we een spraint van de Visotter:  Dit was op 11 februari 2012!

Uitwerpselen van de Visotter heten spraints.  Door de vele onverteerbare voedselresten, zoals schubben, graten en botjes, hebben spraints een ruw oppervlak en zijn ze breekbaar. Ze hebben gevarieerde afmetingen en zijn meestal 10-15 mm dik en 2-10 cm lang. Uiteraard heb ik er een foto van gemaakt want een spraint vinden is een zeldzaamheid. Otters produceren tientallen ontlastingen per dag. Dat doen ze niet alleen om afvalstoffen kwijt te raken maar ook om signalen af te geven aan soortgenoten! Vandaar dat spraints vaak op duidelijke reuk en zichtbare plekken wordt afgezet. Dit was bij de door ons ontdekte  spraint  ook het geval.

In december 2013 was ik met Gerbrand Groen onderweg toen we prenten ( pootafdrukken ) ontdekten bij de Vecht.  We wisten al snel dat het hier niet ging om een veel voorkomende diersoort maar durfden ons nog niet goed uit te spreken, alweer omdat het echt geen dagelijks gebeuren is dat iemand dergelijke sporen vindt. Maar Gerbrand had zijn mobieltje bij zich en kwam een paar maanden later, na onderzoek,  met het verheugende bericht dat het echt sporen van de Visotter waren.

Weer een jaar later, in december 2014, waren Gerbrand Groen en ik op zoek naar watervogels en tot onze grote verbazing vonden we opnieuw prenten van de Visotter op een zandstrandje langs de Vecht. De prenten zijn bij volwassen mannetjes 6,1-8,7 cm lang en 5,7-7,1 cm breed. Bij volwassen vrouwtjes zijn ze 5,5-7,9 cm lang en 5,6-6,6 cm breed.  De grootte is mede afhankelijk van de ondergrond en de volledigheid van de prent. Jonge Visotters hebben kleinere prenten. Uiteraard had ik deze keer mijn camera bij me zodat ik nu diverse prenten kon vastleggen voor de kenners! Maar eigenlijk hadden zowel Gerbrand als ik een flashback en wisten we eigenlijk al dat het opnieuw om prenten  van de Visotter ging.

Dat de terugkeer van de Visotter goed nieuws is mag duidelijk zijn! Otters stellen namelijk hoge eisen aan een schoon leefmilieu. Het betekent dat er voldoende voedsel  aanwezig is in de Vecht  en dat de kwaliteit van het water goed is, want otters komen alleen voor in visrijke wateren met voldoende dekking, rust,  helder  en vooral  schoon water.   Nu hopen Arend, Gerbrand en ik in 2015 de Visotter te zien, maar om een Visotter in levende lijve te aanschouwen, moeten we heel veel geluk hebben!

Ella Roelfs Rijzebol