 |
Natuur en Milieu De Vechtstreek Al meer dan 50 jaar hart voor natuur ! |
Foto's zwerftocht 12 mei 2018
De fotoserie van Ella Roefs-Rijzebol van onze zwerftocht met Arend Spijker op 12 mei 2018.
Vleermuizenkasten controle
Begin juni was er weer een vleermuizenkastencontrole op Landgoed Eerde en in het Eerder Achterbroek. Met name de rosse en de franjestaartvleermuis waren goed vertegenwoordigd dit keer.
In deze tijd van het jaar zijn er wel jonge vleermuizen te verwachten, maar het is steeds weer een aangename verrassing als dat ook inderdaad het geval blijkt te zijn. Het zijn echt de krenten in de pap als je in een kast kijkt en er tussen een kluwen van zo'n 30! franjestaartvleermuizen een paar jonge vleermuizen blijken te zitten. Daar doen we het voor!
Arend Spijker
Bosuilen 2018
Al heel vroeg in het seizoen, namelijk nog voor de Kerstdagen in 2017, kreeg Han reeds twee Bosuilskuikens in zijn opvangcentrum! Het is bekend dat de bosuil vroeg in het seizoen gaat broeden maar zo vroeg is ZEER uitzonderlijk! Han kreeg de uilskuikens toen ze nog heel jong waren en heeft ze gevoerd met muizen en eendagskuikens zodat deze Bosuiltjes het hebben overleefd zonder hun ouders! Later kwam daar nog een Bosuiltje bij vanuit Almelo, via de dierenambulance. Deze uil zat op een voetbalveld en is meegenomen door mensen die dachten dat de vogel was verlaten. Ik schrijf bewust “dachten” want veel mensen weten niet dat een bosuil op een gegeven moment het nest verlaat en dan wacht op de ouders tot hij gevoerd wordt: in dit stadium noemen we een uilskuiken een “takkeling”.
Opvallend en zeer te waarderen is dat Han deze de uilen goed afschermt voor publiek! Hij wil niet dat de uilen gewend raken aan de mens! Daarom voert hij ze vakkundig, snel en het liefst zonder de uilen aan te raken! Een uil is immers niet gedomesticeerd. Het is en blijft een wild dier en zo wil Han de uilen terugzetten in de natuur: afstand houdend en bang voor de mens, zoals het hoort!
Op een later tijdstip, zodra Han weet dat de uilen het aankunnen, op krachten zijn gekomen en groot genoeg zijn om voor zichzelf te zorgen, brengt hij ze naar een geschikte locatie om ze hun vrijheid terug te geven! Uiteraard worden ze voor vertrek nog even geringd door Han.
Hierboven een foto van de drie door Han “gerevalideerde” bosuilen, allemaal apart in een vervoerskist achterin de auto van Han, klaar om uitgezet te worden en voor zichzelf te zorgen!
De bosuil komt voor in bossen, maar je vindt hem ook in parken of tuinen met oude bomen, uiteraard het liefst met een gat erin! Bosuilen zoeken regelmatig het landelijk gebied op, mits er voldoende bosjes met enkele oude bomen aanwezig zijn. Hij jaagt vrijwel alleen in de schemering en 's nachts, overdag houdt de vogel zich schuil in het gat van een boom of in de top!
Helaas waren er in 2018 maar weinig Bosuilen in de daarvoor bestemde bosuil nestkasten gaan broeden. Han Bouman heeft toch nog vijf bosuilskuikens kunnen ringen vanuit de door de vogelwerkgroep geplaatste bosuil nestkasten. ( + de drie “gerevalideerde” bosuilen ).
Verslag: Ella Roelfs-Rijzebol en Han Bouman.
Fotografie: Ella Roelfs-Rijzebol
Hans Grotenhuisprijs voor Henk Ruiter
8 juni, 2018.
Tijdens het veldsymposium van Natuur en Milieu Overijssel op het Landgoed Hof van Espelo, is vanmiddag de Hans Grotenhuisprijs uitgereikt aan Henk Ruiter.
Deze prijs wordt uitgereikt aan een Overijsselse vrijwilliger voor zijn of haar inzet voor een bewonersinitiatief natuurbeheer.
Henk Ruiter ontvangt de Hans Grotenhuisprijs van Matthijs Nijboer, directeur Natuur en Milieu Overijssel (foto: Leander Broere/NMO)
Hans Grotenhuis, die ernstig ziek is, heeft zelf drie vrijwilligers genomineerd vanwege hun bijzondere prestaties met hun initiatieven.
Genomineerd waren:
* Harm Piek van initiatief Noabers van Zudert (Dwarsgracht)
* Herman Stevens van initiatief Het Veenschap (Vriezenveen)
* Henk Ruiter met Varsenerveld.
Een felicitatie waard aan Henk, zijn vrijwilligers en de pachter voor hun jarenlange inzet in het Varsenerveld. Door hun gezamenlijke inzet is een zeer waardevolle natuurparel ontstaan.
Historisch ravennest
We kunnen ondertussen spreken van een historisch ravennest; een ravenpaar broedt steeds op dezelfde locatie* sinds 1994! Toen heeft Han Bouman hier de eerste jonge raven geringd, destijds samen met, in memoriam, Koop Nijstad.
Het ravenpaar heeft deze keer twee jongen gekregen. Er waren aanvankelijk vier eieren in het nest gesignaleerd maar twee eieren waren spoorloos: geen eierdopje of wat dan ook meer te vinden in het nest. De twee jongen raven wegen op het moment van ringen alle twee bijna 1 kilo en zien er gezond en krachtig uit.
Han Bouman ( ringer en coördinator vogelwerkgroep Natuur en Milieu de Vechtstreek ) ringt de raven met kleurringen, zodat de ring beter zichtbaar is. Gerbrand Groen, vrijwilliger vogelwerkgroep Natuur en Milieu de Vechtstreek, assisteert hierbij.
De raven worden geringd om het verspreidingspatroon van de raven te volgen. Ze worden door een zeer ervaren klimmer uit hun nest gehaald en direct na het ringen teruggeplaatst in het nest waar ze na terugplaatsing direct weer verzorgd worden door beide ouders, die het ringen scherp in de gaten houden van boven af, al vliegend in de lucht.
Een tweede nest te ringen raven bevindt zich elders, in een ander bos en in een andere plaats.
Milieupluim voor de Oranjevereniging Ommen
Ballonnen oplaten tijdens de Koningsdag in Ommen is een traditie. Maar wat begint als een mooi feest, eindigt vaak als een natuur- en milieuprobleem. Aan dat probleem wil de Oranjevereniging Ommen wat doen. Zij bedacht een prima alternatief voor het oplaten van de ballonnen door de kinderen.
Foto: Vroege Vogels/bnnvara
Ballonnen belanden vaak als zwerfafval in het milieu en worden door vogels en vissen voor voedsel aangezien en opgegeten. Om dat milieuprobleem een halt toe te roepen bedacht de Oranjevereniging, in nauw overleg met de scholen, een kleurrijk alternatief.
Tijdens de aubade wordt door elke school een grote ballon van circa 1 meter doorsnede opgelaten, zwevend aan een lang vliegertouw die boven het terrein blijft hangen. De ballonnen zijn in de kleuren oranje, rood, wit en blauw. Zij vormen een kleurrijk decor. Na de aubade worden ze verplaatst naar het feestterrein waar ze als decoratie dienen.
‘s Avonds worden ze weer binnen gehaald en opgeborgen voor de volgende Koningsdag.
Een milieupluim voor onze Oranjevereniging Ommen. Een goede voorbeeld dat navolging verdient!
Op weg van Barmsijs naar Klapekster en Patrijs...
Soms lopen wegen opeens anders dan gepland, maar dat kan dan tot onze grote verrassing naar prachtige waarnemingen leiden.
Gerbrand Groen zag een troep Sijsjes gemengd met maar liefst 19 Barmsijsjes op zaadjes knabbelend van boom naar boom vliegen. Barmsijsjes vormen grote groepen als ze 's winters uit Groot-Brittannië naar Europa trekken.
Uiteraard waren Machteld en ik onmiddellijk enthousiast en zijn nog dezelfde middag op onderzoek uitgegaan. Gelukkig waren ze er nog, al waren het er niet zoveel als de troep gesignaleerd door Gerbrand! Machteld kon gelukkig eentje vastleggen op de gevoelig plaat want Barmsijsjes en Sijsjes zijn kleine druktemakers: ze zitten nauwelijks stil.
Barmsijsjes zijn bruin- grijzig gestreepte vinkjes. Omdat ze een rode kruin hebben lijkt het net alsof ze met hun kop in de rode jam hebben gezeten.
Verder zagen we een Ooievaar, 20 Sijsjes, 1 Roodborsttapuit, een Goudvink man, 3 reeën en een konijn.
Wij hebben ook nog gezocht naar onze grote vriend de Klapekster maar helaas was deze niet thuis!
Henk Jan Bezemer wilde de Barmsijsjes ook graag spotten en is dus ook op onderzoek uitgegaan. Helaas geen Barmsijs meer te bekennen, want zoals u weet, hebben vogels vleugeltjes! Kortom: de vogels waren gevlogen! Maar tot zijn grote vreugde was de Klaspekster nu wel thuis!
En jawel: Henk Jan kon de kleine struikrover zelfs fotograferen!
Klapeksters zien eruit als kleine Zorro’s vanwege het “maskertje” op hun kop.
De volgende dag zijn Machteld en ik naar De Sprengenberg gereden, om het één en ander te spotten.
We zagen daar o.a. prachtige Putters, Graspiepers, Roodborsttapuiten en een Havik. Maar de grote verrassing kwam aan het einde van de middag, onderweg naar huis:
Lammetjesdag 24 maart 2018 prachtig lenteweer!
Zaterdag 17 maart 2018 was de koudste 17 maart ooit gemeten! In het oosten bleef de temperatuur zelfs de hele dag onder het vriespunt! Ik moest er toen niet aan denken dat ik een week later bij de kraam van onze Vogelwerkgroep N&M “De Vechtstreek” moest staan. Het zou toch niet waar zijn dat het op Lammetjesdag zo koud zou zijn?
Maar gelukkig was het een week later, op zaterdag 24 maart 2018, heerlijk voorjaarsweer! De temperatuur steeg maar liefst tot 12 graden! Wat een genot.
Dat vonden meer mensen: het was nooit eerder zo druk op een Lammetjesdag bij Landschap Overijssel. Er kwamen maar liefst 3200 belangstellenden op af.
Het was een komen en gaan. Schaapherderin Anita Wichers had het druk met het beantwoorden van alle vragen van de bezoekers. Anita zou geen Anita zijn, als ze zich ondertussen niet bekommerde om de schapen en hun lammetjes, want ze hield ondertussen nauwlettend een oogje in het zeil! Geen schaap of lam mag zich onbehaaglijk voelen tijdens deze lammetjes knuffel dag, al kreeg ik persoonlijk aan het einde van de dag de indruk dat de lammetjes het knuffelen nu wel genoeg vonden!
Schaapherderin Anita Wichers in gesprek met vrijwilligers.
Interessante lezing-met-humor over weidevogels
Ongeveer 60 belangstellenden waren ondanks de ijzige kou door de straffe oostenwind op 28 februari naar de Carrousel gekomen om daar te horen en te zien wat weidevogelkenner en -beschermer Astrid Kant zou vertellen over haar passie: weidevogels. Hoewel ze zich al dertig jaar inzet voor weidevogels in het algemeen, zijn grutto's veruit favoriet bij haar.
Op humoristische wijze vertelde ze met behulp van prachtige, zelfgemaakte foto's - de meeste vanuit haar zelfgemaakte schuilhut - over de Big 4: kieviten, tureluurs, grutto's en scholeksters. Deze vogels zijn typisch voor de Nederlandse weilanden, maar worden, vanwege de intensivering en modernisering van de landbouw, steeds verder uit hun broedgebieden verdreven. Maaiden de boeren in het verleden twee keer per seizoen, tegenwoordig is dat soms wel zes keer. Astrids opmerking: "Kunnen ze dan niet één maaibeurt wat minder opbrengst hebben of nog beter: na begin juni pas maaien en iets meer compassie hebben met de weidevogels en hun jongen?"
overige berichten: petitie Lonnekerberg
De Stichting Lonnekerberg zet zich al geruime tijd in voor het behoud van het unieke stukje natuur op die Lonnekerberg. Het is er ongekend stil en de biodiversiteit is groot. Nu heeft de gemeente het plan om op de flank van de Lonnekerberg een terrein voor zware industrie en evenementen toe te staan. Dit zal tot gevolg hebben dat de rust verdwenen is en ook de biodiversiteit als gevolg van lawaai en vervuiling er onder te lijden zal hebben.
De stichting is een petitie Lonnekerberg gestart om de gemeente te bewegen van dit plan af te zien.