 |
Natuur en Milieu De Vechtstreek Al meer dan 50 jaar hart voor natuur ! |
Hooidag op het Varsenerveld
Misschien vanwege de slechte weersvooruitzichten of omdat er tal van andere activiteiten waren op de laatste zaterdag van september, kwam slechts een klein, select gezelschap helpen met hooien op het Varsenerveld. Het was echter droog en degenen die er waren, werkten gestaag door om het hooi dat een paar dagen eerder netjes op rijtjes gelegd was, in kruiwagens te laden en op een grote hoop te storten. Er was een partytent geïnstalleerd door Erwin en Wimke Schippers, zodat iedereen droog kon staan, mocht het gaan regenen. Koffie was er ook en iets lekkers - met dank aan Toos Hupkes.
Precies nadat de laatste kruiwagen was geleegd, zo rond half twaalf, begon het inderdaad te regenen, en niet te weinig ook! Gelukkig was er voor iedereen plaats in de partytent waar nog even nagepraat werd door de elf aanwezigen.
De weergoden bleken de harde werkers op het Varsenerveld gunstig gezind geweest te zijn, want nadat het begonnen was met regenen, werd het tot ver in de avond niet meer droog...
Maar het Varsenerveld kan er, wat maaien en hooien betreft, weer even tegen.
Torenvalken ringen 2017
De torenvalk is bij de meeste mensen bekend als een vogel die met snorrende vleugels bidt boven het landschap. De staart van de torenvalk dient om hem stil te houden op de wind, voordat hij zich op zijn prooi stort. Het bidden kost hem veel energie maar de torenvalk maakt slim gebruik van de tegenwind om regelmatig even te pauzeren.
Staart in ontwikkeling van een jonge torenvalkje
v.l.n.r. Mieke Bouman ( notulist ), Josh Rozema ( vogelaar ), Han Bouman ( coördinator en ringer ) Feike Hoogland en Willem Havinga ( Vrijwilligers vogelwerkgroep Natuur & Milieu de Vechtstreek )
Vijf jonge torenvalkjes
Steenuilen ringen 2017
Steenuilen komen in Nederland vooral voor in gevarieerde, agrarische gebieden met bosjes, heggen, schuurtjes, grienden en hoogstamboomgaarden. Het is een rond grijsbruin bolletje met heldere gele ogen met opvallende witte wenkbrauwstrepen. Ze vliegen, net als de specht, in diepe golvende bewegingen weg. Met zijn 23 tot 27.5 cm is dit één van de kleinste uilen in ons land.
Ook de steenuiltjes uit een nestkast van controleur Annemiek van Baren, werden geringd. Annemiek heeft thuis een nestkast, waar Han eerder een, na een trauma herstelde, steenuilskuiken had bijgeplaatst. ( Han heeft thuis een kleine vogelopvang voor gewonde of verlaten vogels.) Na herplaatsing van het jong in de kast van Annemiek, werd deze prima opgevangen door de nieuwe ouders. Dit was duidelijk waar te nemen omdat Han voor herplaatsing in deze kast, het uilskuiken had geringd. Zo kon hij precies zien hoeveel de “herplaatsingsuil” was gegroeid. Het is beter dat uilen in een natuurlijke omgeving opgroeien: het is zeker niet de bedoeling dat de tijdelijk opgevangen uilen wennen aan de mens: ze moeten zodra dit kan, dus zo snel mogelijk, terug naar hun eigen leefomgeving.
Al snel volgden daarna de steenuil nestkasten van controleur Willem Havinga in samenwerking met Feike Hoogland. Resultaat: 4 prachtige steenuiltjes bij de eerste familie en 3 eieren bij de volgende familie: deze eieren moesten helaas uit het nest worden gehaald: het nest was verlaten.
Verder zagen we twee mooie, bijna uitvliegende steenuiltjes en later troffen we een nestkast met kleinere, dus jongere steenuiltjes, aan.
Ooievaars ringen 2017
In 2017 heeft Han ( coördinator vogelwerkgroep Natuur en Milieu de Vechtstreek) maar weinig ooievaars kunnen ringen. Er waren meerdere dode jongen te betreuren en er waren reeds jonge vogels uitgevlogen. 
Woensdag 28 juni kon Gerbrand Groen (vrijwilliger vogelwerkgroep Natuur en Milieu de Vechtstreek) een hoogwerker lenen van de firma Stegerman uit Nieuwleusen. De paalnesten zijn dusdanig hoog dat het zonder een hoogwerker onmogelijk is de ooievaars te bereiken. Gewoontegetrouw krijgt Gerbrand assistentie van Hans Sybesma (vrijwilliger vogelwerkgroep Natuur en Milieu de Vechtstreek) .
Hans Sybesma en Gerbrand Groen in het bakje van de hoogwerker van de Firma Stegerman
Samen halen de heren de jonge ooievaars naar beneden zodat Han zijn werk kan doen en Mieke ( echtgenote Han ) de gegevens kan noteren.
Bosuilen ringen 2017
Het nest van een Bosuil bevindt zich in een boomholte of in een nestkast geschikt voor bosuilen. De eieren worden meestal in maart en april gelegd, dan vliegen de jongen omstreeks de maand mei uit. De ouders verdedigen hun pasgeboren jongen zonder angst en vallen mensen, die te dichtbij komen, aan. Takkelingen ( jonge bosuilen ) verlaten het nest meestal voor ze kunnen vliegen: u moet de donzige takkelingen dus niet pakken want één van de ouders kan u aanvallen en deze richt zijn scherpe klauwen dan op uw ogen!
Daarbij komen de ouders hun jongen zeer zeker verzorgen zodra u de hoek om bent. Jonge bosuilen zijn dus niet afhankelijk van onze hulp! Laat ze bij hun ouders, daar waar ze horen!
Vertrouwd u het niet? Neem dan contact op met Han Bouman, zonder ze te verplaatsen!
21 april 2017 konden de eerste vier bosuilskuikens in de omgeving van Ommen en omstreken geringd worden door Han Bouman. Deze bosuiltjes behoorden bij de controleroute van Gerard van Beesten. Helaas vloog de moeder voor onze neus weg zodat we haar ringnummer niet konden aflezen, maar de avond erop hebben Han en Gerard moeder bosuil alsnog gevangen en geringd.
Jubileumwandeling in het Laar
De Vereniging viert dit jaar het 50-jarig bestaan. Na de feestelijke jubileumavond op vrijdag 22 september houden we op zaterdag 23 september een wandelexcursie op Landgoed het Laar.
Belangstellenden kunnen mee met een excursie over het landgoed, onder leiding van Henk Ruiter, waarbij onder andere de Van Elburg-bank bezocht zal worden. Frans van Elburg, helaas al in 1977 overleden, was in 1967 medeoprichter van de onze vereniging, toen nog Vogelvereniging de Vechtstreek geheten. De excursie start vanaf de Kinderboerderij om 14.00 uur.
De Frans van Elburg bank in het Laar.
Jubileumavond met Henk Ruiter en Hans Dorrestijn
Dit jaar is het 50 jaar geleden dat Vogelvereniging De Vechtstreek werd opgericht door een vogelliefhebbers die bezorgd waren over de achteruitgang van met name de weidevogels. Onder anderen Frans van Elburg - er is nog een aandenken aan hem in de vorm van een bankje in het Laar - en Koop Bakker waren de eerste bestuursleden. Ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum heeft een aantal leden van onze vereniging bijdragen geleverd voor een lijvig boekwerk. Jaap van Dort en Dook van Gils hebben daarvan een kleurrijk boek samengesteld, met daarin de geschiedenis van de vereniging, feiten, achtergronden, anekdotes en natuurlijk heel veel door leden gemaakte foto's van de natuur in Ommen en omgeving.
Het boek zal worden gepresenteerd tijdens de feestelijke jubileumavond op 22 september in de Carrousel in Ommen.
Henk Ruiter heeft de bekende vogelaar, schrijver en cabaretier Hans Dorrestijn gevraagd om er met hem een leuke avond van te maken. Zij treden samen vaker op, mede vanwege hun gezamenlijke vogelpassie. Leden van onze vereniging hebben inmiddels een uitnodiging gekregen voor de avond die voor hen gratis toegankelijk is, partners betalen 10,- euro. Leden krijgen bovendien na afloop van de voorstelling het boek van maar liefst 150 pagina's uitgereikt, reden te meer om 22 september alvast vrij te houden. Het boek zal later in de Ommer boekhandels te koop zijn.
Leden kunnen zich aanmelden voor de jubileumavond via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. met daarbij vermeld naam en adres en of ze al dan niet een partner meenemen. Niet-leden die zich voor 20 september via het aanmeldingsformulier voor nieuwe leden aanmelden als lid, hebben op 22 september eveneens gratis toegang en krijgen het boek ook nog eens gratis.
Kerkuilen ringen 2017
De kerkuil is een sierlijke vogel met een slank lichaam en een grote kop met een kenmerkend hartvormig gezicht, met relatief kleine donkere ogen die duidelijk afsteken ten opzichte van de witte veren van de gezichtssluier, die hem helpt het geluid naar zijn ongelooflijk gevoelige oren te leiden. De vogels jagen meestal ’s avonds of ’s nachts. Als er weinig voedselaanbod is, bijvoorbeeld als er te weinig muizen in de omgeving zijn, wordt het jongste en-of kleinste uilskuiken vaak opgeofferd aan de oudere jonge uilskuikens.
Han kan de kerkuiltjes bij deze familie ringen op een aanhangwagen. Deze familie heeft behalve kerkuilen ook ransuilen in de buurt. Ze laten het geluid van de ransuil horen welke ze midden in de nacht hebben opgenomen. Dit gebied blijkt dus een ideale biotoop voor uilen!
Terwijl de kleinzoon van Willem Havinga, Levi Maasse ( zo opa - zo kleinzoon ) de kerkuilen bestudeert, noteert Mieke Bouman de biometrische gegevens van de kerkuilen.
Deze twee, een paar weken oudere uilskuikens, hebben reeds een duidelijk kerkuil verenkleed.
Josh Rozema, Han Bouman en “eigenaar” kerkuilennestkast Jan Hasselo, met vier zojuist geringde uilskuikens.
In totaal zijn er door de werkgroep In het werkgebied 35 nestkasten met geslaagde broedsels gevonden. In deze kasten hebben we 125 jonge kerkuilen kunnen ringen. Wat tot een gemiddeld broedsucces van 3.6 jongen per broedsel komt.
Verslag Han Bouman en Ella Roelfs-Rijzebol
Fotografie: Ella Roelfs-Rijzebol
Wasbeerhond in Eerde?
Onlangs kwam er een melding binnen van een lid van onze vereniging dat waarschijnlijk een wasbeerhond was aangereden in Eerde. Een bevestiging van deze waarschijnlijke waarneming konden we niet krijgen. Maar het voorkomen van deze soort in onze regio is mogelijk.
Wasbeerhond (foto Vroege Vogels/Vara)
De wasbeerhond (Nyctereutes procyonoides) is een roofdier uit de familie van de hondachtigen en moet niet verward worden met de wasbeer, of met de das, de kleur van deze dieren komt namelijk wel een beetje overheen.
Vanwege zijn pels is hij in het Europese deel van Rusland ingevoerd. Ontsnapte en verwilderde exemplaren verspreidden zich in westelijk richting door Europa. In Nederland treffen we de soort steeds vaker aan in het oostelijke deel van ons land.
Ook al lijken wasbeerhonden een beetje op wasberen, ze zijn niet verwant.
Zowel de wasbeerhond als ook de wasbeer zijn dus ‘exoten’, de provincies mogen daarom besluiten om evt. ‘de stand te beperken’.
Door jagers wordt de wasbeerhond ook wel marterhond genoemd, naar de Duitse naam voor het dier: Marderhund.
Van neus tot staartpunt kan de wasbeerhond tot 105 cm lang worden, de staart meet ca. 22 cm. Hij staat laag op de poten en de vacht is langharig en heeft een geelachtig bruine grondkleur. Hierdoor lijkt hij groter.
’s Zomers is de juist geruide vacht nog kort, wat hem een korte periode slanker en donkerder doet lijken. Het is een nacht- en schemerdier dat bij voorkeur leeft in vochtig loof- en gemengd bos met een dichte onder begroeiing. Zijn dieet bestaat uit insecten, vogels, vissen, hagedissen. In het najaar zijn vruchten en noten geliefd. Ook eet hij afval en aas.
Wasbeerhonden zijn geen echte gravers, ze maken graag gebruik van holen van dassen of vossen.
Wasbeerhonden leiden een tamelijk verborgen leven, want ze blijven graag in de dekking. Ze worden vooral als verkeersslachtoffer waargenomen.
Evt meldingen graag doorgeven aan de zoogdierwerkgroep (Arend Spijker 0529-453534, of 06-21266680)
Zeeforellen in Overijsselse Vecht
Het gaat goed met de waterkwaliteit in de Overijsselse Vecht. In de rivier zwemmen zeeforellen. Dat tonen beelden aan van het online platform Visspotter. Waterschap Drents Overijsselse Delta is één van de eerste waterschappen die dit gebruikt om de werking van vispassages te onderzoeken. De zeeforellen in de Vecht werden waargenomen op beelden van onderwatercamera’s bij de vispassage naast stuw Vechterweerd te Dalfsen.
Zeeforel (foto Waddenvereniging)
Elk voorjaar trekken miljoenen vissen de beken en rivieren op om te paaien en eitjes te leggen.
Na zo’n twee jaar zwemt zo'n forel vanuit het Lauwersmeer de Waddenzee op. Hier doet hij zich enkele jaren tegoed aan garnalen, wormen en jonge vissen. De tot wel 70 centimeter grote vissen keren dan terug naar de beken waar ze zijn geboren. Dan is de cirkel rond . Een volwassen zeeforel kan ruim een meter groot worden
Tijdens deze fascinerende reis komen zij allerlei obstakels tegen, zoals stuwen en gemalen. De afgelopen decennia werkten waterschappen hard om veel van deze obstakels te verwijderen of passeerbaar te maken. Ze bouwden onder meer vispassages; dat zijn geulen of constructies rond stuwen of gemalen, waardoor de vis stapsgewijs het hoogteverschil in het waterpeil overbrugt. Zo vervolgen de vissen hun weg stroomopwaarts.
Op www.Visspotter.nl staan de filmbeelden van de Zeeforel die door onderwatercamera zijn gemaakt bij de vispassage Vechterweerd te Dalfsen. Klik hier voor de forelbeelden.
Uit: https://www.wdodelta.nl/actueel/persberichten/@22716/visspotter-toont/
