Ooievaars ringen 2017

In 2017 heeft Han ( coördinator vogelwerkgroep Natuur en Milieu de Vechtstreek) maar weinig ooievaars kunnen ringen. Er waren meerdere dode jongen te betreuren en er waren reeds  jonge vogels  uitgevlogen.

 

Woensdag 28 juni kon Gerbrand Groen (vrijwilliger vogelwerkgroep Natuur en Milieu de Vechtstreek) een hoogwerker lenen van de firma Stegerman uit Nieuwleusen. De paalnesten zijn dusdanig hoog dat het zonder een hoogwerker onmogelijk is de ooievaars te bereiken. Gewoontegetrouw krijgt Gerbrand assistentie van Hans Sybesma (vrijwilliger vogelwerkgroep Natuur en Milieu de Vechtstreek) .

Hans Sybesma en Gerbrand Groen in het bakje van de hoogwerker van de Firma Stegerman

Samen halen de heren de jonge ooievaars naar beneden zodat Han zijn werk kan doen en Mieke ( echtgenote Han ) de gegevens kan noteren.

Lees meer...

Bosuilen ringen 2017

Het nest van een Bosuil bevindt zich in een boomholte of in een nestkast geschikt voor bosuilen. De eieren worden meestal in maart en april gelegd, dan vliegen de jongen omstreeks de maand mei uit.  De ouders verdedigen hun pasgeboren jongen zonder angst en vallen mensen, die te dichtbij komen, aan. Takkelingen ( jonge bosuilen ) verlaten het nest meestal voor ze kunnen vliegen: u moet de donzige takkelingen dus niet pakken want één van de ouders kan u aanvallen en deze richt zijn scherpe klauwen dan op uw ogen!
Daarbij komen de ouders hun jongen zeer zeker verzorgen zodra u de hoek om bent.  Jonge bosuilen zijn dus niet afhankelijk van onze hulp! Laat ze bij hun ouders, daar waar ze horen!
Vertrouwd u het niet? Neem dan contact op met Han Bouman, zonder ze te verplaatsen!

21 april 2017 konden de eerste vier bosuilskuikens in de omgeving van Ommen en omstreken geringd worden door Han Bouman. Deze bosuiltjes behoorden bij de controleroute van Gerard van Beesten. Helaas vloog de moeder voor onze neus weg zodat we haar ringnummer niet konden aflezen, maar de avond erop hebben Han en Gerard moeder bosuil alsnog  gevangen en geringd.

Lees meer...

Jubileumwandeling in het Laar

De Vereniging viert dit jaar het 50-jarig bestaan. Na de feestelijke jubileumavond op vrijdag 22 september houden we op zaterdag 23 september een wandelexcursie op Landgoed het Laar.

Belangstellenden kunnen mee met een excursie over het landgoed, onder leiding van Henk Ruiter, waarbij onder andere de Van Elburg-bank bezocht zal worden. Frans van Elburg, helaas al in 1977 overleden, was in 1967 medeoprichter van de onze vereniging, toen nog Vogelvereniging de Vechtstreek geheten. De excursie start vanaf de Kinderboerderij om 14.00 uur.

 De Frans van Elburg bank in het Laar.

Jubileumavond met Henk Ruiter en Hans Dorrestijn

Dit jaar is het 50 jaar geleden dat Vogelvereniging De Vechtstreek werd opgericht door een vogelliefhebbers die bezorgd waren over de achteruitgang van met name de weidevogels. Onder anderen Frans van Elburg - er is nog een aandenken aan hem in de vorm van een bankje in het Laar - en Koop Bakker waren de eerste bestuursleden. Ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum heeft een aantal leden van onze vereniging bijdragen geleverd voor een lijvig boekwerk. Jaap van Dort en Dook van Gils hebben daarvan een kleurrijk boek samengesteld, met daarin de geschiedenis van de vereniging, feiten, achtergronden, anekdotes en natuurlijk heel veel door leden gemaakte foto's van de natuur in Ommen en omgeving.
Het boek zal worden gepresenteerd tijdens de feestelijke jubileumavond op 22 september in de Carrousel in Ommen.

Henk Ruiter heeft de bekende vogelaar, schrijver en cabaretier Hans Dorrestijn gevraagd om er met hem een leuke avond van te maken.  Zij treden samen  vaker op, mede vanwege hun gezamenlijke vogelpassie. Leden van onze vereniging hebben inmiddels een uitnodiging gekregen voor de avond die voor hen gratis toegankelijk is, partners betalen 10,- euro. Leden krijgen bovendien na afloop van de voorstelling het boek van maar liefst 150 pagina's uitgereikt, reden te meer om 22 september alvast vrij te houden. Het boek zal later in de Ommer boekhandels te koop zijn.

Leden kunnen zich aanmelden voor de jubileumavond via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. met daarbij vermeld naam en adres en of ze al dan niet een partner meenemen. Niet-leden die zich voor 20 september via het aanmeldingsformulier voor nieuwe leden aanmelden als lid, hebben op 22 september eveneens gratis toegang en krijgen het boek ook nog eens gratis.

Kerkuilen ringen 2017

De kerkuil is een sierlijke vogel met een slank lichaam en een grote kop met een kenmerkend hartvormig gezicht, met relatief kleine donkere ogen die duidelijk afsteken ten opzichte van de witte veren van de gezichtssluier, die hem helpt het geluid naar zijn ongelooflijk gevoelige oren te leiden. De vogels jagen meestal ’s avonds of ’s nachts. Als er weinig voedselaanbod is, bijvoorbeeld als er te weinig muizen in de omgeving zijn, wordt het jongste en-of kleinste uilskuiken vaak opgeofferd aan de oudere jonge uilskuikens. 

 
Han kan de kerkuiltjes bij deze familie ringen op een aanhangwagen. Deze familie heeft behalve kerkuilen ook ransuilen in de buurt. Ze laten het geluid van de ransuil horen welke ze midden in de nacht hebben opgenomen. Dit gebied blijkt dus een ideale biotoop voor uilen! 

 
Terwijl de kleinzoon van Willem Havinga, Levi Maasse ( zo opa - zo kleinzoon ) de kerkuilen bestudeert, noteert Mieke Bouman de biometrische gegevens van de kerkuilen. 

 
Deze twee, een paar weken oudere uilskuikens, hebben reeds een duidelijk kerkuil verenkleed.

 
Josh Rozema, Han Bouman en “eigenaar” kerkuilennestkast Jan Hasselo, met vier zojuist geringde uilskuikens.
In totaal zijn er door de werkgroep In het  werkgebied 35 nestkasten met geslaagde broedsels gevonden. In deze kasten hebben we 125 jonge kerkuilen kunnen ringen. Wat tot een gemiddeld broedsucces van 3.6  jongen per broedsel komt.

Verslag Han Bouman en Ella Roelfs-Rijzebol  

Fotografie: Ella Roelfs-Rijzebol            

Wasbeerhond in Eerde?

Onlangs kwam er een melding binnen van een lid van onze vereniging dat waarschijnlijk een wasbeerhond was aangereden in Eerde. Een bevestiging van deze waarschijnlijke waarneming konden we niet krijgen. Maar het voorkomen van deze soort in onze regio is mogelijk.

Wasbeerhond (foto Vroege Vogels/Vara)

De wasbeerhond (Nyctereutes procyonoides) is een roofdier uit de familie van de hondachtigen en moet niet verward worden met de wasbeer, of met de das, de kleur van deze dieren komt namelijk wel een beetje overheen.
Vanwege zijn pels is hij in het Europese deel van Rusland ingevoerd. Ontsnapte en verwilderde exemplaren verspreidden zich in westelijk richting door Europa. In Nederland  treffen we de soort steeds vaker aan in het oostelijke deel van ons land.  

Ook al lijken wasbeerhonden een beetje op wasberen, ze zijn niet verwant.
Zowel de wasbeerhond als ook de wasbeer zijn dus ‘exoten’, de provincies mogen daarom besluiten om evt. ‘de stand te beperken’.
Door jagers wordt de wasbeerhond ook wel marterhond genoemd, naar de Duitse naam voor het dier: Marderhund.
Van neus tot staartpunt kan de wasbeerhond tot 105 cm lang worden, de staart meet ca. 22 cm. Hij staat laag op de poten en de vacht is langharig en heeft een geelachtig bruine grondkleur. Hierdoor lijkt hij groter.
’s Zomers is de juist geruide vacht nog kort, wat hem een korte periode slanker en donkerder doet lijken. Het is een nacht- en schemerdier dat bij voorkeur leeft in vochtig loof- en gemengd bos met een dichte onder begroeiing. Zijn dieet bestaat uit insecten, vogels, vissen, hagedissen. In het najaar zijn vruchten en noten geliefd. Ook eet hij afval en aas.
Wasbeerhonden zijn geen echte gravers, ze maken graag gebruik van holen van dassen of vossen. 

Wasbeerhonden leiden een tamelijk verborgen leven, want ze blijven graag in de dekking. Ze worden vooral als verkeersslachtoffer waargenomen.

Evt meldingen graag doorgeven aan de zoogdierwerkgroep (Arend Spijker 0529-453534, of 06-21266680)

Zeeforellen in Overijsselse Vecht

Het gaat goed met de waterkwaliteit in de Overijsselse Vecht. In de rivier zwemmen zeeforellen. Dat tonen beelden aan van het online platform Visspotter. Waterschap Drents Overijsselse Delta is één van de eerste waterschappen die dit gebruikt om de werking van vispassages te onderzoeken. De zeeforellen in de Vecht werden waargenomen op beelden van onderwatercamera’s bij de vispassage naast stuw Vechterweerd te Dalfsen.

Zeeforel (foto Waddenvereniging)

Elk voorjaar trekken miljoenen vissen de beken en rivieren op om te paaien en eitjes te leggen.
Na zo’n twee jaar zwemt zo'n forel vanuit het Lauwersmeer de Waddenzee op. Hier doet hij zich enkele jaren tegoed aan garnalen, wormen en jonge vissen. De tot wel 70 centimeter grote vissen keren dan terug naar de beken waar ze zijn geboren. Dan is de cirkel rond . Een volwassen zeeforel kan ruim een meter groot worden

Tijdens deze fascinerende reis komen zij allerlei obstakels tegen, zoals stuwen en gemalen. De afgelopen decennia werkten waterschappen hard om veel van deze obstakels te verwijderen of passeerbaar te maken. Ze bouwden onder meer vispassages; dat zijn geulen of constructies rond stuwen of gemalen, waardoor de vis stapsgewijs het hoogteverschil in het waterpeil overbrugt. Zo vervolgen de vissen hun weg stroomopwaarts.
Op www.Visspotter.nl staan de filmbeelden van de Zeeforel die door onderwatercamera zijn gemaakt bij de vispassage Vechterweerd te Dalfsen. Klik hier voor de forelbeelden.
Uit: https://www.wdodelta.nl/actueel/persberichten/@22716/visspotter-toont/

Nieuwe nestkasten voor de Vogelwerkgroep

Er was weer werk aan de winkel voor de leerlingen van het ATC, het Arbeids Trainings Centrum, onderdeel van “De  Maat” in Ommen, waar de leerlingen op aanvraag nestkasten maken voor  Vogelwerkgroep Natuur en Milieu de Vechtstreek. De leerlingen van het ATC zijn praktisch ingesteld! In het ATC trainen ze arbeidsvaardigheden op het gebied van o.a. hout, groen en metaal. Gerbrand Groen heeft in 1997 het eerste contact gelegd met Eddy van Lenthe over het maken en eventueel repareren van nestkasten. Sindsdien is de samenwerking tussen de school en de vogelwerkgroep een vaststaand feit. De samenwerking is heel plezierig.
Onder leiding van Hans Odink hebben de leerlingen ook deze keer weer prachtige nestkasten geleverd. Veel kasten staan nog te pronken voor de garage van Gerbrand Groen, maar er zijn ook al diverse kasten opgehaald door de vaste vrijwilligers van de Vogelwerkgroep, die tijdens een bijeenkomst van de vogelwerkgroep, hadden aangegeven dat ze een aantal nestkasten konden gebruiken wegens slijtage van oude kasten of omdat er nieuwe aanvragen voor nestkasten waren binnen gekomen.

Deze keer hebben de leerlingen 9 kerkuil kasten, 5 bosuil kasten, 25 nestkastjes voor kleinere vogels, en 5 nestkastjes voor spreeuwen gemaakt.
Binnenkort hebben ze allemaal een plaats in de omgeving van Ommen in omstreken en hopen we dat de diverse soorten er optimaal gebruik van maken.

Verslag en fotografie Ella Roelfs Rijzebol

Klik hier voor meer foto's.

Raven ringen 2017

Op 8 april 2017 werd het eerste nest met drie gezonde raven geringd door Han Bouman ( coördinator van onze vogelwerkgroep ) in samenwerking met Gerbrand Groen (vrijwilliger vogelwerkgroep) en met de hulp van klimmer Wouter Thijs Nijhuis ( Hovenier Nijhuis Groentechniek Ommen ) 
De raven gebruiken sinds 2016 het oude nest niet meer: ze hebben een nieuw onderkomen gezocht in een hoge boom, even verderop in het gebied.
De Raaf is de wildste en schuwste soort van onze kraaien. Raven zijn vaak te vinden in paren of familiegroepen, ze zwerven rond in grote territoria. Vroeg in het voorjaar maken ze spectaculaire baltsvluchten. Het zijn dan ook vogels die vroeg in het jaar jongen hebben want ze beginnen heel vroeg met het leggen van eieren, soms zelfs als het nest nog met sneeuw is bedekt. Dit is de reden waarom Han Bouman jonge raven al zo vroeg, in dit geval in de maand april, kan ringen.

Met een lengte van 54 tot 67 cm zijn raven de grootste leden van de kraaienfamilie- en daarmee ook de grootste van de zangvogels want de Raaf is een zangvogel. Een Raaf is groter dan een Buizerd en veel groter dan een Zwarte kraai.
Raven zijn alleseters: ze eten zaden, bessen ongewervelden, de eieren- of jongen van andere vogels, zieke of gewonden vogels en zoogdieren ter grootte van een konijn. Maar het zijn uiteindelijk aaseters die het moeten hebben van dode schapen,  dode reeën en andere kadavers en afval.

Omdat we tot op heden geen ander nest ontdekten lijkt het er op dat Han in 2017 maar één nest Raven kan ringen.

Verslag Han Bouman en Ella Roelfs Rijzebol
Fotografie: Gerbrand Groen

Presentatie Landgoed Den Woesten Heide

Vrijdag 19 mei gaf Wim van de Heide een presentatie op zijn nieuwe landgoed Den Woesten Heide. Leden van de Vechtstreek waren hiervoor uitgenodigd, maar ook niet-leden waren van harte welkom. De belangstelling was overweldigend en de zaal, een prachtige deel, zat dan ook helemaal vol. Waarschijnlijk organiseert Wim zelfs een extra avond, omdat het aantal aanmeldingen de capaciteit overschreed.

Wim begon zijn presentatie, dat je dus niet van adel hoeft te zijn om een landgoed te bezitten. Dat dat niet helemaal vanzelf gaat, werd ook duidelijk gemaakt. Vele gesprekken met gemeente en provincie zijn eraan vooraf gegaan. 

Een stukje historie: De Varsener Marke moest in 1823 gronden inleveren die door de Maatschappij van Weldadigheid ontgonnen en beheerd werden. De bet-, bet-, betovergrootvader van Wim van der Heide werd vanuit Veenhuizen op de Ommerschans aangesteld als toezichthouder voor deze maatschappij. Zo kwam de familie van der Heide in de regio terecht. Wim zelf groeide op in Zwolle. Hij bleek avontuurlijk te zijn: eind jaren '60  - begin jaren '70 zat Wim in een kibboets in Israël en later trok hij door Afghanistan. Daarna settelde hij zich en werd hij boer. Veertig jaar later in 2016 verkocht hij zijn bedrijf. Hij was medeoprichter van de agrarische natuurvereniging en betrokken bij tal van projecten op het  gebied van landschap, milieu, cultuurhistorie en recreatie.

Na een PowerPointPresentatie mochten alle aanwezigen een hesje aandoen met daarop trots 'Landgoed Den Woesten Heide' en trok de hele groep (gelukkig was het droog geworden) achter Wim aan door het bos van het landgoed. Met een megafoon kon hij iedereen mee laten genieten van wat hij te vertellen had over het landgoed. Verhalen over de mensen die er gewoond hadden en over de natuur. De interessante avond werd met een drankje en het beantwoorden van vragen afgesloten op de deel.

Dook van Gils