Op 8 april 2017 werd het eerste nest met drie gezonde raven geringd door Han Bouman ( coördinator van onze vogelwerkgroep ) in samenwerking met Gerbrand Groen (vrijwilliger vogelwerkgroep) en met de hulp van klimmer Wouter Thijs Nijhuis ( Hovenier Nijhuis Groentechniek Ommen )
De raven gebruiken sinds 2016 het oude nest niet meer: ze hebben een nieuw onderkomen gezocht in een hoge boom, even verderop in het gebied.
De Raaf is de wildste en schuwste soort van onze kraaien. Raven zijn vaak te vinden in paren of familiegroepen, ze zwerven rond in grote territoria. Vroeg in het voorjaar maken ze spectaculaire baltsvluchten. Het zijn dan ook vogels die vroeg in het jaar jongen hebben want ze beginnen heel vroeg met het leggen van eieren, soms zelfs als het nest nog met sneeuw is bedekt. Dit is de reden waarom Han Bouman jonge raven al zo vroeg, in dit geval in de maand april, kan ringen.
Met een lengte van 54 tot 67 cm zijn raven de grootste leden van de kraaienfamilie- en daarmee ook de grootste van de zangvogels want de Raaf is een zangvogel. Een Raaf is groter dan een Buizerd en veel groter dan een Zwarte kraai.
Raven zijn alleseters: ze eten zaden, bessen ongewervelden, de eieren- of jongen van andere vogels, zieke of gewonden vogels en zoogdieren ter grootte van een konijn. Maar het zijn uiteindelijk aaseters die het moeten hebben van dode schapen, dode reeën en andere kadavers en afval.
Omdat we tot op heden geen ander nest ontdekten lijkt het er op dat Han in 2017 maar één nest Raven kan ringen.
Verslag Han Bouman en Ella Roelfs Rijzebol
Fotografie: Gerbrand Groen
“STOP” zei Machteld een aantal weken geleden, toen we onderweg waren naar Hellendoorn- Nijverdal. Het was geen drukke, doorgaande weg, dus remde ik onmiddellijk, want als Machteld “stop ”zegt, is er altijd iets bijzonders te doen of te zien. Aan de rechterzijde van de auto stond een mannetjes fazant in de berm. Om het beest niet te laten schrikken fotografeerde Machteld de vogel zonder het portierraampje te laten zakken! De kans van zo dichtbij een foto van een wilde fazant te maken, komt immers niet dagelijks voor.
Nadat de fotogenieke fazant een paar keer was vereeuwigd liep hij langs de voorkant van mijn auto en ging daarna voor mijn portier staan. Ik had het lef het raampje te laten zakken want Machteld had immers al foto’s genomen en de fazant liet zich toch wel erg mooi zien op deze manier. Na een poosje liep de fazant weer naar de andere kant van mijn auto, echter steeds langs de voorkant!
Omdat de fazant dit ritueel steeds herhaalde besloten wij de fazant weg te jagen omdat het toch wel erg gevaarlijk was op en naast de rijbaan! Wij stoppen wel voor een fazant maar dat doet niet iedereen! Dus stapte Machteld uit de auto, liep kordaat naar de fazant om deze te verjagen naar de weilanden ernaast. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, want Meneer de Fazant liet zich niet verjagen en zette de aanval in! Voor mij een reden hulp te bieden, want gepikt worden door een Fazant is ook niet iets waar je blij mee moet zijn.
De fazant vertrok echter niet en bleef aanvallen!
Henk Jan Bezemer vertelde me dinsdag 14 februari, tot mijn grote verassing, dat hij een Witoogeend had zien zwemmen in één van de vijvers van de Dante. De Witoogeend is namelijk een zeldzame broedvogel. Mijn reactie was dan ook voorspelbaar; snel gewapend met mijn fotocamera naar de desbetreffende Dantevijver waar de Witoogeend tot mijn grote vreugde nog aanwezig was. Hij zat zelfs te zonnen aan de rand van de vijver bij een bankje! Ik kon het niet beter treffen want de Witoogeend bleef mooi zitten toen ik er met een grote boog omheen liep om niet tegen de zon in te moeten fotograferen.
Donderdagmiddag 5 januari 2017, na het schoonmaken van alle vogelnestkastjes aan de Dieselweg in Junne, wilden Machteld en ik nog even zien of de Bosuil op het Laar er nog zat. Helaas was de Bosuil op dat moment niet aanwezig.
Omdat wij alle twee benieuwd waren naar de voortgang van de inrichting van de zuidelijke Vechtoever bij Ommen, wilden we nog even kijken bij Camping de Koeksebelt. De geplande nevengeul, welke grotendeels wordt aangelegd op het terrein van Camping de Koeksebelt, ziet er prachtig uit! Wij waren aangenaam verrast. Men is zelfs al begonnen met het bouwen van twee bruggen zodat het eiland “De Koeksebelt” straks bereikbaar blijft.
Het geheel ziet er allemaal prachtig uit en dus werden we gedreven het terrein over te lopen tot aan de Vechtoever. Dat bleek een goed plan want al wandelend langs de oever was hij daar opeens: de Visotter. Voor mij de eerste waarneming van de Visotter in het wild en voor Machteld de tweede Visotterwaarneming sinds 40 jaar.
Een geweldige waarneming want het waarnemen van een Visotter in het wild is een unicum! De kans om een Visotter te zien is zeer gering omdat Visotters een groot leefgebied hebben van vele strekkende kilometers. Het is een waarneming die absoluut niet te plannen is!
Zonder verrekijker had ik al ontdekt dat het deze keer geen Beverrat, noch een Muskusrat was die daar aan de rechteroever van de Vecht zwom. De sierlijke bewegingen, wow! Het koppie boven water en af en toe even onderduiken: het gestroomlijnde lijf, het gracieuze zwemmen: het was overduidelijk de Visotter. Machteld had “onze Otter” ondertussen in beeld met haar verrekijker en even later ik ook toen de Visotter ons nog meer kijktijd gaf door naar de overkant van de rivier te zwemmen! Af en toe even onderduiken om vervolgens met sierlijke bewegingen te verdwijnen achter de vegetatie. Het was toen al schemerig maar voor ons tweeën kon de dag niet meer stuk!
Machteld Oudshoorn en Ella Roelfs-Rijzebol
Klik hier voor het volledige artikel met foto's van ottersporen langs de Vecht